Eksperymentowanie jest w pewien sposób wkalkulowane w codzienne działania. Wszędzie można zetknąć się z jego obszarem. Kuchnia, biuro w pracy, wycieczka na urlopie czy też własne łóżko. Eksperymentować, o ile nie zagraża nam to w jakiś szczególny sposób, warto praktycznie wszędzie. Szukając spójnej, a zarazem uniwersalnej wykładni opartej o dwa koła, dotarłem do punktu, który na dłużą metę zupełnie mi nie pasował. Pojawiła się wizja jednego sprzętu, uniwersalnego w każdym względzie, niezależnie czy przed tobą jest szosa, szuter, las, czy też bagno i piach. Po kilkunastu dniach nieprzypadkowych analiz i przypadkowym zagadnięciu tematu z Adamem, dostałem namiar na Michała z Dropbikes.pl. Tam też, wszystko się zaczęło...
Codziennie stajesz przed setkami zmiennych danych. Podejmujesz decyzje nadając priorytety swojemu życiu. Różne. Dobre, średnie i fatalne w skutkach, to tylko część z możliwości jakiem masz. Nawet decyzja o odłożeniu jej w czasie, ma niebagatelny wpływ na dalsze działania. Wiesz, że wciąż coś wisi na rzeczy, zaburza własny horyzont zdarzeń. Czego nie odkładać na później i dlaczego warto żyć tu i teraz ? O co zadbać, czego lepiej nie wyrzucać na śmietnik zdarzeń, a co od razu odstrzelić do spamu ? A może właściwy kontekst, to generalne porządki i wywalenie kilku "trupów z szafy"...
Po kilku tygodniach od rozpoczęcia akcji o kryptonimie taktycznym #4proAM20, pojawiło się coś w stylu "no fajnie fajnie, tylko co konkretnie robić" ? No i jak zacząć, i to najczęściej od zera, czyli z poziomu przysłowiowej kanapy ? Tylko czy jest możliwe jedno kompendium w tym temacie ? Moim zdaniem nie, choć pewna spójna wykładnia jest konieczna, to przede wszystkim musisz chcieć zmian. Chcieć poświęcić swój czas, chcieć wrócić znów i znów i jeszcze raz do ćwiczenia, które wydaje się niewykonalne. Powoduje niespotykane dotąd drżenie całego ciała, lub po prostu wydaje Ci się zbyt banalne, by było wartościowe....
Idziesz na siłownię. Większość bywalców macha ciężarkami. Są większe, mniejsze, i średnie. Nieważne. Robisz pompki, rozciągasz się, zwisasz i wykonujesz kilka innych ćwiczeń bez żelastwa. Mimowolnie wzbudzasz ciekawość w obszarze gdzie sarkazm, przeplata się z litością. Oprócz ciebie jeszcze jedna czy dwie osoby, podczas ćwiczeń wykorzystują ciężar własnego ciała. Mimowolnie kombinujesz, czy to co robisz ma sens i co jest lepsze, no i kto jest po właściwej stronie mocy... ?
Ogólna dostępność wszelkich możliwych aktywności w obecnych czasach, wręcz przytłacza. Wybranie optymalnej i pasującej do własnego systemu drogi, nie jest jednak do końca takie proste, jakby mogło się to z początku wydawać. Odkrywasz nowe możliwości, są wzloty i spektakularne upadki. Osiągasz zamierzone cele i stwierdzasz, że definitywnie znalazłeś swoje ostatnie spektrum sportowej ewolucji. Tylko czy to na pewno koniec ? Czy na horyzoncie zdarzeń nie może pojawić się nowa zmienna ? A co jeśli okaże się nim temat, do którego wystarczy tak naprawdę powrócić...
Bieszczady. Miejsce, które machinalnie kojarzy się z myślą "rzuć wszystko i wyjedź", w pewnym sensie takie właśnie jest. Dzika przyroda wchłaniająca kryjące się wśród niej leśne ścieżki i strumyki, malownicze pejzaże rozciągające się z licznych w tym rejonie szczytów oraz niczym niezmącona cisza i spokój. Czas płynie tutaj zupełnie inaczej, i niczym jazz gdzieś między wierszami grzanego ipa, rozpływa się sennie w chacie mglistych ludzi za wzgórzami...
Analizując wykładnię dnia codziennego, w którym standardowe dwadzieścia cztery godziny czasu przestaje spełniać pierwotne założenia, maichinalnie szuka się nowych rozwiązań. Wracając w czasie o jakieś dwadzieścia parę lat wstecz napotykam odcinek, w którym robię różne dziwne rzeczy zaprzeczające grawitacji. Dziś nie zostało z tego już praktycznie nic. No może nie całkiem jestem na pustyni, ale w pewnych obszarach, po prostu wieje dramatem. Trzeba coś z tym zrobić. Nadchodzący sezon nie będzie znacznie różnił się od ubiegłego, na piedestale pozostaje triathlon, system krąży też wokół myśli by wrócić do "Narnii"...
Po ostatniej odsłonie epizodu o kryptonimie sezon 2018 w Mrągowie, buty biegowe powędrowały w daleki i ciemny kąt szafy. Kilka mniej lub bardziej wytartych par, z pewną dozą nieufności, niepozornie zerka na codzienne czynności. Od miesiąca z kawałkiem, zbiera się na nich już tylko kurz. Gdzieś w pomiędzy pracą a podróżami, w kalendarzu zdarzeń, zaczyna brakować koloru tegoż zupełnie innego zmęczenia. Kiedy zacząć i jak tym razem rozbić pulę nieskończonych możliwości... ?
Na triathlon do Mrągowa walizki pakowałem już w poprzednim sezonie. Miejsce owiane mgłą legendy pikników country, smooth jazzu i lekką bryzą jeziora Czos, musiało jednak poczekać cały rok. Wypadkowa kilku czynników, czasu, logistyki i resztek zdrowego rozsądku dopięła całości, kierunkując system właśnie tutaj, a nie do zakładanego wcześniej Przechlewa. Bo czy nie lepiej przygotować się średnio na ćwiartkę, niż zostać "zblendowanym" przez połówkę ?...
Pomysł wypadu w ukraińskie Karpaty zakiełkował niecały rok temu, na Kresach i Podolu. Ten malowniczy łańcuch górski, w skład którego wchodzą również Tatry przebiega przez terytoria ośmiu krajów, i stanowi część łańcucha alpejsko-himalajskiego. Wielkością, jest on drugim co do powierzchni w Europie. Dodatkowa perspektywa ujęcia w temat magii gór, a w tym przypadku określanych często jako najdziksze w europie Karpat, dodała całości planu właściwego spektrum. I choć Król Karpat, słowacki Gerlach mógłby wydawać się oczywistym celem wyprawy, to na kawę z wkładką zaprosiła nas tym razem Howerla...
